Ποιήματα που μου αρέσουν υπερβολικά

Demetrios Kapetanakis: Αστυνομική ιστορία

Ήταν πολύ αργά όταν έφυγε απ’ το σπίτι ο ξένος·
Ένας γείτονας άκουσε τα βήματά του προτού πάλι ονειρευτεί ·
Ο νεκρός βρέθηκε όλος μ’ άνθη καλυμμένος·
Τα βραδινά τους ήταν γεμάτα πάθος, μπορεί κανείς να πει.

Συνήθιζαν να μένουνε ώρες πολλές μαζί ·
Ο φίλος ήτανε μαυροντυμένος, μ’ ωραία κοψιά
Είπε ο θυρωρός· κι η γυναικούλα του όλο του το ’λεγε πως, να,
Έδειχναν άνθρωποι καλοί, μ’ αγάπη στη μαγειρική.

Μάλλον ήταν αλήθεια αυτό. Εκείνη τη βραδιά
Έφτιαξαν μια σούπα πολύ πετυχημένη·
Ήπιανε μπύρα μετά κι όλα κυλούσαν μια χαρά,
Η κουβέντα, τα φιλιά, και το σκάκι στο τέλος να περιμένει.

«Θαύμα περάσαμε!» είπαν· μα ο έρωτάς τους ο βαθύς
Πάλλονταν στα στήθη τους σαν πύον που θέλει κάπου να ξεσπάσει.
Ο θυρωρός βρήκε το όπλο και το γάντι, όλα κι όλα αυτά,
Μα μόνο η απόγνωσή μας μπορεί να βρει τι ένιωθαν πραγματικά.

Δημήτριος Καπετανάκης (Σμύρνη 1912-Λονδίνο 1944). Συγγραφέας αισθητικών, φιλοσοφικών και κριτικών δοκιμίων και ποιητής. Αρκετά ποιήματά του είναι γραμμένα στα αγγλικά. Σπούδασε Νομικά στη Γερμανία κι όταν επέστρεψε στην Ελλάδα στα 1936 συμμετείχε στον φιλολογικό κύκλο του Ιωάννη Συκουτρή. Το 1939 έφυγε για την Αγγλία όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Συνδέθηκε με την ομάδα Μπλούμσμπερι, γράφοντας ποιήματα στα αγγλικά. Υπήρξε στενός φίλος του εκδότη και ποιητή, Τζον Λίμαν (John Lehmann). Η συνεισφορά του στην προώθηση των ελληνικών γραμμάτων στο εξωτερικό, και ιδιαίτερα την Αγγλία, θεωρείται πολύ σημαντική.