Marie Ponsot: Χειμώνας
Δεν ξέρω τι να σου πω, γειτόνισσα,
έτσι καθώς φτυαρίζεις το χιόνι μπρος απ’ το σπίτι σου, στον δρόμο μας,
τόσο τακτική, μες στην ελληνική σου μελαμψάδα. Περίμενα μια ευκαιρία
μήπως και βρω τα κατάλληλα λόγια· να που τώρα συναντιόμαστε τυχαία.
Πήγαμε τα παιδιά μας στον ίδιο παιδικό σταθμό
πριν από δεκατρία χρόνια όταν πέθαναν οι άντρες μας.
Και τα δυο τους το μίσησαν το σχολείο, αγρίεψαν, εξεγέρθηκαν,
μπλέχτηκαν σε λογής μπελάδες. Φτυαρίζεις με φόρα, πλάτη γερτή,
μα εγώ ξέρω πως ο γιος σου αυτοκτόνησε, νεκρός έξι μέρες τώρα.
Όταν η αστυνομία τέλειωσε κι έφυγε, ο γιος μου καθάρισε τον μαντρότοιχό σου.
Λέει «Δεν ήμασταν φίλοι;» και κουνάει το κεφάλι του,
«Του είπα ότι ήταν μεγάλη φάση που είχε εκείνο το όπλο»
και τρέμει. Τρέμω, πλάι σου, εδώ, πλάι σου.
Έχεις μπροστά σου ένα μονοπάτι ν’ ανοίξεις, κι αυτό κάνεις τώρα.
( Από τη συλλογή The Bird Catcher, 1998 )
__________
Η Μαρί Πονσό (Marie Ponsot, 1921-2019) είναι Αμερικανίδα ποιήτρια.
