Καλημέρα, μυαλό μου

Κάθε μήνα, σας προτείνουμε έναν τρόπο για να διασχίσετε 90΄΄ της ζωής σας. Τι ψυχή έχουν;

Καλημέρα, μυαλό μου


Τα προ­κα­ταρ­κτι­κά

Ο εγκέ­φα­λός σου εί­ναι ένας αγριό­το­πος, ένα νε­α­τερ­ντά­λειο σφα­γείο, ένα φί­νο μα­κε­λα­ριό, ένας σπλά­τερ ιδε­ώ­νας. Οι νευ­ρο­φυ­σιο­λό­γοι το γνω­ρί­ζουν κα­λά, με­ρι­κοί κοι­νοί γή­ι­νοι το έχουν ήδη μυ­ρι­στεί, τα μπαρ­μπού­νια και οι αλο­γό­μυ­γες το αγνο­ούν επι­δει­κτι­κά. Λοι­πόν, άκου να μα­θαί­νεις.
Πλη­ρο­φο­ρία πρώ­τη: μέ­σα στον εγκέ­φα­λο, οι πλη­ρο­φο­ρί­ες με­τα­φέ­ρο­νται μέ­σω των συ­νά­ψε­ων των νευ­ρώ­νων του. Πλη­ρο­φο­ρία δεύ­τε­ρη: πριν από 10000 χρό­νια ξε­κί­νη­σε η Νε­ο­λι­θι­κή Επο­χή. Πλη­ρο­φο­ρία τρί­τη: τα χι­λιο­στά του δευ­τε­ρο­λέ­πτου που πέ­ρα­σαν από την έναρ­ξη της Νε­ο­λι­θι­κής Επο­χής μέ­χρι σή­με­ρα εί­ναι και όσες όλες οι νευ­ρω­νι­κές συ­νά­ψεις μέ­σα στον εγκέ­φα­λό σου.
Σύμ­φω­να με μια ισχυ­ρή υπό­θε­ση ερ­γα­σί­ας, κά­θε φο­ρά που διε­γεί­ρε­ται κά­ποιο αι­σθη­τή­ριο όρ­γα­νό σου, όπως ο αμ­φι­βλη­στροει­δής χι­τώ­νας του μα­τιού για πα­ρά­δειγ­μα, το σή­μα μπαί­νει στον εγκέ­φα­λο μέ­σα από δύο διό­δους και στη συ­νέ­χεια δια­κι­νεί­ται μέ­σω των νευ­ρι­κών συ­νά­ψε­ων. Η πρώ­τη δί­ο­δος εντο­πί­ζε­ται μέ­σα στον εγκε­φα­λι­κό φλοιό, ο οποί­ος το με­τα­τρέ­πει σε ορ­γα­νω­μέ­νη πλη­ρο­φο­ρία π.χ. «Τώ­ρα βλέ­πω τη Σού­λα μά­κρυ­ναν τα μαλ­λιά της αχ ελα­φί­να μου». Η δεύ­τε­ρη βρί­σκε­ται στο πί­σω στέ­λε­χος του εγκε­φά­λου, μέ­σα στο οποίο τσου­βα­λιά­ζο­νται όχι μό­νο τα ει­σερ­χό­με­να σή­μα­τα από τα αι­σθη­τή­ρια όρ­γα­να, αλ­λά και εκεί­να που αφο­ρούν τις αυ­τό­νο­μες δρα­στη­ριό­τη­τες του σώ­μα­τος, όπως η πέ­ψη ή ο καρ­δια­κός ρυθ­μός. Εί­τε επει­δή δεν υπάρ­χει ένας μη­χα­νι­σμός ορ­γά­νω­σης των ει­σερ­χό­με­νων ση­μά­των, εί­τε επει­δή υπάρ­χει αλ­λά εί­ναι τό­σο υψη­λής στάθ­μης που δεν τον έχου­με αντι­λη­φθεί, ή δεν ξέ­ρου­με τι να τον κά­νου­με, τα σή­μα­τα αυ­τά πα­ρα­μέ­νουν ανε­πε­ξέρ­γα­στα, στο έρε­βος του μυα­λού.
Όταν ξυ­πνού­με το πρωί και, για ελά­χι­στα δευ­τε­ρό­λε­πτα, βρι­σκό­μα­στε σε κα­τά­στα­ση σύγ­χυ­σης αγνο­ώ­ντας ποιοι εί­μα­στε, ποια δι­πλα­νή ανα­πνοή απορ­ρο­φού­με, και ποιος ου­ρα­νός μάς σκέ­πει, και το μό­νο που νιώ­θου­με εί­ναι πως φι­λο­ξε­νού­μα­στε μέ­σα σε μια σκέ­τη ύπαρ­ξη, τό­τε, αυ­τό το δεύ­τε­ρο κομ­μά­τι του μυα­λού μας εί­ναι που έχει το πά­νω χέ­ρι. Έπει­τα από με­ρι­κά δευ­τε­ρό­λε­πτα, αρ­χί­ζει το μα­κε­λειό. Οι τυ­ραν­νό­σαυ­ρες πλη­ρο­φο­ρί­ες του φλοιού αφυ­πνί­ζο­νται, κι αρ­χί­ζουν να ξε­σκί­ζουν η μια τις σάρ­κες της άλ­λης, μέ­χρι να επι­κρα­τή­σει η πιο καρ­δα­μω­μέ­νη, και να κα­τα­λή­ξει στην πρώ­τη ορ­γα­νω­μέ­νη σκέ­ψη της ημέ­ρας. Όμως οι σάρ­κες των πλη­ρο­φο­ριών που ητ­τή­θη­καν δεν πη­γαί­νουν στα μπά­ζα, μα πέ­φτουν στην κα­τα­βό­θρα του αχα­νούς στε­λέ­χους του εγκε­φά­λου, από όπου κά­ποια στιγ­μή ανα­δύ­ο­νται ξα­νά και ρί­χνο­νται πά­λι στον αγώ­να της επι­κρά­τη­σης. Τε­λι­κά, αυ­τό που εμείς απο­κα­λού­με σκέ­ψη, δεν εί­ναι πα­ρά το ισχνό ρά­κος μιας αρ­χι­κής νταρτ­νά­νας σκέ­ψης, η οποία, για να επι­βιώ­σει χρειά­στη­κε να πα­λέ­ψει και να θυ­σιά­σει τα πά­χια της τα κάλ­λη της, δη­λα­δή τις ποι­κί­λες απο­χρώ­σεις της, μέ­χρι που από­μει­νε σκέ­το το κου­κού­τσι.

Και τώ­ρα, δρά­ση 90′′

Πέ­σε και ξα­να­κοι­μή­σου. Τώ­ρα. Αμέ­σως. Ξυ­πνώ­ντας, γί­νε χυ­λός, που­ρές, νε­ρό­πλυ­μα. Άσε το μυα­λό σου για ενε­νή­ντα δευ­τε­ρό­λε­πτα να βλα­κέ­ψει. Ή να με­γα­λουρ­γή­σει. Ή τί­πο­τα. Δί­χως να σκέ­φτε­ται. Δί­χως να αι­σθά­νε­σαι πως δια­θέ­τεις συ­σκευή μυα­λού. Άσε το χά­ος να σε σμπα­ρα­λιά­σει και να σε ξα­να­μο­ντά­ρει με τον τρό­πο του. Γί­νε εσύ η πλη­ρο­φο­ρία του εαυ­τού σου, προ­τού κα­λο­ξυ­πνή­σεις και ξα­να­γί­νεις οι πλη­ρο­φο­ρί­ες που αφο­ρούν τον εαυ­τό σου.

Τέ­λος χρό­νου.

Αμέ­σως με­τά

Πή­γαι­νε στο φλι­πε­ρά­δι­κο της γει­το­νιάς και παί­ξε μια ξε­γυ­ρι­σμέ­νη παρ­τί­δα φλί­περ. Πα­ρα­τή­ρη­σε τι συμ­βαί­νει όταν η μπί­λια απορ­ρο­φιέ­ται από τη μαύ­ρη τρύ­πα, στα δε­ξιά της μπά­ρας. Χά­νε­ται, αφα­νί­ζε­ται, ώσπου εκτι­νάσ­σε­ται ορ­μη­τι­κή, σε μια τυ­χαία κα­τεύ­θυν­ση. Και τό­τε, όλες οι λά­μπες στο τα­μπλό ανα­βο­σβή­νουν τρε­λα­μέ­νες. Στο τα­μπλό του μυα­λού σου, φυ­σι­κά.

ΒΡΕΙ­ΤΕ ΤΑ ΒΙ­ΒΛΙΑ ΤΟΥ Σά­κη Σε­ρέ­φα ΣΤΟΝ ΙΑ­ΝΟ.

ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
 

αυτόν το μήνα οι εκδότες προτείνουν: