Τα προκαταρκτικά
Εκκλησάκια στην άκρη των δρόμων. Τσίγκινα, πέτρινα, τούβλινα, τσιμεντένια, μικρά, μεγάλα, περιποιημένα, μισογκρεμισμένα, με αναμμένο το καντήλι τους, με σβηστό το καντήλι τους, στολισμένα με φρέσκα λουλούδια, με ξεραμένα λουλούδια, μνημοδόχα εκκλησάκια που σηματοδοτούν το σημείο ενός θανατηφόρου τροχαίου ατυχήματος. Οι αλλοδαποί τα φωτογραφίζουν παραξενεμένοι, οι ημέτεροι τα κοιτούν κι εύχονται να μη χρειαστεί να γίνουν κτήτορες. Και ποιος δεν τα έχει συναντήσει στον δρόμο του;
Και τώρα, δράση 90′′
«Ο Σαμσάρ, 8 ετών, γυρνούσε χαρούμενος στο σπίτι για να πει στη μητέρα του ότι έβαλε τρία γκολ στο ποδόσφαιρο. Ένας οδηγός παραβίασε τον σηματοδότη, στη διασταύρωση 24 Δρόμος και Πρώτη Λεωφόρος στο Μανχάταν κι έπεσε πάνω στο ποδήλατο του Σαμσάρ συνθλίβοντάς τον.»
«Ο Άντζελ είχε μόλις σχολάσει από το εστιατόριο όπου εργαζόταν. Ένας μεθυσμένος οδηγός έπεσε πάνω στο ποδήλατό του. Στο σπίτι, τον περίμενε για να δειπνήσουν η Νάνσι, στην οποία είχε κάνει πρόταση γάμου πριν από τρεις μέρες.»
«Στον Ζουλιάν άρεζε να εύχεται “Blue Skies” όταν τον αποχαιρετούσε. Ένας μεθυσμένος οδηγός έπεσε πάνω στο ποδήλατό του, λίγο πριν φτάσει στο σπίτι του. Λίγην ώρα αφότου εγκαταστήσαμε το λευκό ποδήλατο σε εκείνο το σημείο, ο ουρανός ξανάγινε “Blue Sky” και ο ήλιος φάνηκε πάλι, ύστερα από μια σκοτεινή και βροχερή ημέρα.»
«Ο Τζέιμς γυρνούσε από τον μπαρμπέρη όπου μόλις είχε κουρευτεί, γιατί την επόμενη ημέρα θα πήγαινε στην πρώτη Λυκείου. Ένα φορτηγό από την αντίθετη κατεύθυνση έπεσε πάνω στο ποδήλατό του. Πέθανε στο νοσοκομείο μετά από δύο ημέρες.»
«Ο Ντέιβιντ σκοτώθηκε όταν ο συνοδηγός του προπορευόμενου φορτηγού άνοιξε απότομα την πόρτα, όταν το φορτηγό σταμάτησε στα φανάρια. Ο Ντέιβιντ εκτινάχτηκε από το ποδήλατό του στη διπλανή λωρίδα του δρόμου, όπου τον σύνθλιψε ένα άλλο διερχόμενο φορτηγό. Την επόμενη ημέρα επρόκειτο να παρουσιαστεί για πρώτη φορά στη νέα του δουλειά ως επιμελητής κειμένων σε έναν εκδοτικό οίκο.»
«Η Ελίζαμπεθ είχε πρόσφατα προσληφτεί ως μαθηματικός σε ένα Γυμνάσιο του Μπρούκλιν. Σκοτώθηκε όταν ένας μεθυσμένος οδηγός μπήκε μέσα στον ποδηλατόδρομο κι έπεσε πάνω στο ποδήλατό της τόσο δυνατά, ώστε τα παπούτσια της εκτινάχτηκαν σε απόσταση είκοσι μέτρων. Ήταν πάντα χαμογελαστή και της άρεζε να παίζει κιθάρα.»
Πρόκειται για αποσπάσματα από τον (ανενεργό πια) ιστότοπο www.ghostbike.org. Το «έθιμο» ξεκίνησε από την Αμερική πριν λίγα χρόνια και σήμερα έχει εξαπλωθεί σε αρκετές χώρες του κόσμου. Μια ομάδα ανθρώπων, άγνωστοι ή φίλοι του θύματος, εγκαθιστούν ένα ποδήλατο βαμμένο με λευκή μπογιά στον χώρο όπου κάποιος σκοτώθηκε με το ποδήλατό του. Το αλυσοδένουν από μια κολώνα στην οποία αναρτούν και μια μικρή αναμνηστική πινακίδα. Η Νέα Υόρκη έχει ήδη δεκάδες τέτοια ποδήλατα του θανάτου. Στην ιστοσελίδα υπάρχουν πολλές φωτογραφίες με αυτά. Ποδήλατα στολισμένα με λουλούδια, με αναμμένα κεριά γύρω τους, φωτογραφημένα νυχτιάτικα σε έρημους χιονισμένους δρόμους σε απόμερες γειτονιές ή στους κεντρικούς δρόμους της Νέας Υόρκης.
Τέλος χρόνου.
Αμέσως μετά
«Ο δεκαετής Λεονάρδος / Τρέχοντας με ποδήλατο / Έπεσε κι έγδαρε το γόνυ. / Απέθανε σε φρικτούς πόνους / Α η ασθένεια καλείται τέτανος / Οκτώ σειρές στην Εθνική Εγκυκλοπαίδεια. / Ο μικρός Λεονάρδος πρέπει να είχε πολλή μοναξιά / Αν κρίνει κανείς πως φίλοι του / Ήσαν ο πεθαμένος του παππούς / Τον οποίον εγνώριζε από αφηγήσεις / Κι εκείνο το κοκκινόχρωμο ποδήλατο. / Απ’ τους τρεις μένει μόνο το ποδήλατο / Κλεισμένο σε σκοτεινή αποθήκη / Ανάμεσα σε φωτογραφίες παλαιστών / Και σκουριασμένα είδη ψαρικής.»
(Τάσος Δενέγρης: «Το παράδειγμα του Λεονάρδου» ).
