Μέσα στις τόσες και τόσες αναφορές, διηγήσεις και αναμνήσεις που κατατίθενται αυτές τις μέρες για τον σπουδαίο φίλο που χάσαμε, έναν φίλο που οι περισσότεροι γνωρίσαμε μόνο από μακριά μα ήταν τόσο κοντινός μας, κομίζουμε εδώ ένα μικρό τεκμήριο από τα πρώτα, δύσκολα βήματα του Διονύση Σαββόπουλου, στη μεγάλη πορεία του που τον έφερε να κατακτήσει τις καρδιές μας και να μας συνοδέψει, εμάς τους παλαιούς εκδρομείς, από την εφηβεία μας ως τα γεράματά μας.
Κάπου στις πολλαπλές διηγήσεις του αναφέρει ότι κάποιοι, περί το 1964, τον έφεραν σε επαφή με τον Γιώργο Μπουκουβάλα, έναν ιδιόρρυθμο επιχειρηματία που είχε ανοίξει μια από τις πρώτες μπουάτ, ονόματι «Συμπόσιον», στην οδό Φλέσσα στην Πλάκα. Ένας χώρος υψηλής διανόησης, που έφερε τον υπότιτλο «Κέντρον Ευγενών» και έστελνε χειροποίητες προσκλήσεις, συχνά διατυπωμένες στα αρχαία ελληνικά, όπου, εκτός από μουσική και τραγούδια, υπήρχαν βραδιές ποίησης, θεατρικά δρώμενα, παντομίμα και θέατρο σκιών.
Οι «ευγενείς» δεν φαίνεται να πρόβαλαν το εικασόχρονο Νιόνιο με ιδιαίτερο ζήλο, και από όσα μες λέει ο ίδιος, ούτε τον πλήρωσαν για τη συμμετοχή του, οπότε κι εκείνος αποχώρησε. Όμως το σύντομο πέρασμά του από εκεί άφησε κάποιες καλές εντυπώσεις και διευκόλυνε την επαφή με τον Νίκο Καρύδη, τον ιδρυτή των εκδόσεων «Ίκαρος» και, κυρίως, με τον συνεταίρο του και, εν συνεχεία, ιδρυτή της δισκογραφικής εταιρείας «Λύρα», Αλέκο Πατσιφά.
Το τεκμήριο στο οποίο αναφερόμαστε είναι μια πολύ λιτή (για τα μέτρα του «Συμποσίου») πρόσκληση, όπου ο παρουσιαζόμενος αφήνεται στην τύχη του, δηλαδή αφήνεται να αυτοσυστηθεί με τον δικό του γραφικό χαρακτήρα – ή έτσι νομίζω – και πάντως με μια δική του υπογραφή. Ενδεχομένως όμως μια τόσο απέριττη και σεμνή αυτοπαρουσίαση μπορεί και να ήταν δική του επιλογή.
