Α Τι σκέφτεσαι τώρα;
Β Μια πλαγιά γεμάτη δέντρα που κατηφορίζει προς το πέλαγος. Και όχι μόνο αυτό. Κατηφορίζει και προς μια αθωότητα. Μέσα από το αραιό φύλλωμα της ελιάς βλέπω έντονα τη γνησιότητα του αθώου. Του παντελώς άδολου. Με την πλήρη άγνοια μέσα του.
Α Βλέπεις πολύ περισσότερα από μένα.
Β Πάνω από τη θάλασσα είναι εμφανής η γνησιότητα της άγνοιας. Ό,τι γίνεται τώρα είναι γεμάτο άγνοια. Γεμάτο αθωότητα. Αυτές οι μεμονωμένες στιγμές στην αιωνιότητα είναι απύθμενες, μια αιωνιότητα από μόνες τους.
Α Σκέφτεσαι μια αγνότητα;
Β Δεν πρόκειται για μια αγνότητα μόνο και τίποτε άλλο. Πρόκειται για την αγνότητα, για μια άγνοια που εξαγνίζει.
