Α Βρίσκω ότι εδώ στα Χανιά η μια πλουμέρια είναι πιο ωραία από τις άλλες.
Β Θα υπάρχει λες κάποια που να είναι η πιο ωραία απ’ όλες; Η πλουμέρια η ωραιότατη;
Α Θα υπάρχει. Αλλά θα υπάρχει πάντα κάποιος που θα βρίσκει μια άλλη πλουμέρια ακόμη πιο μυρωδάτη. Αυτός που θα βρίσκει πάντα μια υψίφωνο καλύτερη από την Μαρία Κάλλας.
Β Μιλάς υποθετικά τώρα.
Α Μιλώ δυνητικά.
Β Για έναν ακατάσχετο συγκριτικό βαθμό που πάντα θα υπερβαίνει τον υπερθετικό;
Α Για το παιδικό «ό,τι λες κι ένα παραπάνω».
Β Δεν φτάνουμε έτσι ποτέ σε μια εσχατιά.
Α Είδα κάποιους ζωγραφικούς πίνακες με κατάμαυρα άφυλλα δέντρα στην εκκλησία του Αγίου Ρόκου που φανέρωναν αυτή την ατελείωτη εσχατιά.
Β Κάτι εντελώς άγονο;
Α Όχι. Κάτι πιο οικείο που το υπερβαίνει.
Β Μια Ελλάδα πάντα χειρότερη από τη χείριστη; Έναν κόσμο το ίδιο;
