Η συμμορία των ατζαμήδων

«Η πιο απαίσια συμμορία απατεώνων στη χώρα». Έτσι τους είχε αποκαλέσει σε ένα κόμικς ο Ντόναλντ Ντακ. Γνωστή στους αστυνόμους και στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους της Λημνούπολης η διαβόητη αυτή σπείρα αποτελείται από τα μέλη μιας εγκληματικής οικογένειας που προσπαθεί συνεχώς να κλέψει το βαρυφορτωμένο θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ Μακ Ντακ. Ο λόγος για τους διάσημους (με αρνητικό πρόσημο) Μουργόλυκους, που εμφανίστηκαν στα κόμικς το 1951, συμπληρώνοντας φέτος 70 χρόνια παράνομης δράσης.
Οι Μπιγκλ Μπόις, όπως είναι η πρωτότυπη ονομασία τους, «εισέβαλαν» στις σελίδες του περιοδικού Disney’s Comics & Stories το Νοέμβριο του 1951. O δημιουργός τους, Καρλ Μπαρκς, «βάφτισε» με αυτό το όνομα την ανεκδιήγητη συμμορία, παρόλο που η μούρη τους δεν παραπέμπει στο αγγλικό λαγωνικό μπιγκλ, αλλά σε… αδέσποτους σκύλους. Όσο αξιαγάπητα και χαρούμενα είναι τα μεν, τόσο αξιοθρήνητοι και αποτυχημένοι είναι οι δε.

Στην Ελλάδα, περιέργως, αντί σκύλων (και μάλιστα, μπιγκλ), προέκυψαν Λύκοι. Είναι άγνωστο αν η εγχώρια ονομασία τους ήταν δάνειο από τον κακό λύκο, στο πασίγνωστο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, ή από τον ομόλογό του στο εξίσου γνωστό παραμύθι με τα τρία γουρουνάκια. Αυτά μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90, οπότε αποκαταστάθηκε, εν μέρει, η σκυλίσια καταγωγή τους με την προσθήκη ενός… μούργου στη λέξη. Το συνήθως σκουρόχρωμο σκυλί των βοσκών ενώθηκε με το λύκο και το αποτέλεσμα έδωσε ένα υβριδικό είδος της ζωολογίας: τους Μουργόλυκους.
Η νέα ονομασία προήλθε από ψηφοφορία που διεξήγαγε το περιοδικό Walt Disney ΚΟΜΙΞ, μεταξύ των αναγνωστών. Τον Αύγουστο του 1993 ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα στο οποίο τελεσιδίκησε το γνωστό, πλέον, όνομα. «Χρειάστηκαν δέκα μήνες και δύο δημοψηφίσματα για να αποφασίσουμε αν θα αλλάξει το όνομα της συμμορίας των Λύκων σε συμμορία των Μούργων», σημείωνε το περιοδικό. «Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας μοιράστηκε στη μέση και τη δεύτερη φορά. Χρειάστηκε μια δύσκολη απόφαση, μια κυριολεκτικά Σολομώντια λύση: και Μούργοι και Λύκοι! Μούργοι για να τονιστεί η ατζαμοσύνη και ο ξεκαρδιστικός χαρακτήρας τους, αλλά και Λύκοι, για να μην χάσουν τίποτα από το παρελθόν τους».
Εκτός από την εμμονή τους με το χρυσάφι του Σκρουτζ, αυτό που χαρακτηρίζει τους Μουργόλυκους είναι η πανομοιότυπη εμφάνιση. Όλοι φορούν μαύρες μάσκες και κρύβουν την πραγματική τους ταυτότητα πίσω από τους —εξαψήφιους— αριθμούς της φυλακής που έχουν οι μπλούζες τους. Σύμφωνα με τον Ντον Ρόσα, στην ιστορία του με τίτλο «Μουργόλυκοι εναντίον του Θησαυροφυλακίου», ήταν γνωστοί με τα νούμερα της φυλακής από τα παιδικά τους χρόνια. Κάποιοι μάλιστα, έχουν ξεχάσει το κανονικό τους όνομα. Μόνο η μητέρα τους και ο παππούς τους το γνωρίζουν, αλλά ζητούν πολλά λεφτά για να τους το αποκαλύψουν.

Οι τρεις πιο συνηθισμένοι αριθμοί στις μπλούζες τους είναι 176-167, 176-171 και 176-761. Αρχίζουν πάντα με «176-» και τελειώνουν με διάφορες μεταθέσεις των αριθμών 1, 6 και 7 που επιτρέπουν διάφορες συνθέσεις. Εάν κάποιος έμπαινε στον κόπο να υπολογίσει όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η συμμορία αποτελείται από 36, τουλάχιστον, άτομα. Στην πρώτη τους εμφάνιση αριθμούσαν μόνο τρία μέλη. Συνήθως εμφανίζονται τρεις, τέσσερεις ή έξι, ενώ ο Ντον Ρόσα τους εικονίζει πάντοτε επτά. Στην ιστορία του Καρλ Μπαρκς «Θησαυροφυλακιοθραύστης» εμφανίζονται δώδεκα μαζί, οι πιο πολλοί που… στριμώχτηκαν σε ένα μόνο καρέ του κόμικς.
Ο μόνος εκ των Μουργόλυκων που διαφέρει από τους υπολοίπους (τόσο στον αριθμό της μπλούζας όσο και στην εξυπνάδα) είναι ο «εγκέφαλος» της συμμορίας Intellectual-176 (ή Ι-176). Η παράνομη οικογένεια αποτελείται και από άλλα μέλη. Εκτός από τη μητέρα τους και τον παππού τους, εμφανίζονται κατά καιρούς τρία κατεργάρικα ανηψάκια τους με αριθμούς φυλακής 1, 2 και 3, αποτελώντας την εγκληματική εκδοχή των τριών καλών ανηψιών του Ντόναλντ, Χιούι, Λιούι και Ντίουι. Η σύνθεση ολοκληρώνεται με δύο κατοικίδια ζώα, τη γάτα Ράτι και ένα κυνηγετικό σκύλο ράτσας ντάτσχουντ (καμία σχέση με τη δική τους… ημίαιμη καταγωγή) ο οποίος χαρακτηρίζεται από την ακατασίγαστη πείνα του.

Πηγή έμπνευσης του Καρλ Μπαρκς για τη δημιουργία των Μουργόλυκων υπήρξε μια πραγματική συμμορία που, αντίθετα με αυτούς, δεν σκόρπιζε γέλιο αλλά τρόμο. Η συμμορία Μπάρκερ-Κάρπις έδρασε στην Αμερική κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης. Δημιουργήθηκε το 1931 από τους Φρεντ Μπάρκερ και Άλβιν Κάρπις, ενώ αργότερα εντάχθηκε σε αυτήν και ο αδερφός του Φρεντ, Άρθουρ. Εκτός από τα τρία βασικά στελέχη, η σπείρα περιλάμβανε κάποια στιγμή έως και 25 μέλη. Παρόλο που δεν ήταν τόσο γνωστή όπως οι (σύγχρονές της) συμμορίες του Τζον Ντίλιγκερ, ή του Κλάιντ Μπάροου και της Μπόνι Πάρκερ, σίγουρα ήταν πιο αδίστακτη και… αποδοτική, με δεκάδες ληστείες τραπεζών, χρηματαποστολών και τρένων, επεκτείνοντας τις δραστηριότητες σε απαγωγές με σκοπό τα λύτρα.
Οι Μουργόλυκοι έχουν όλα τα «εχέγγυα» που χαρακτηρίζουν το ρόλο τους: είναι άπληστοι, αγενείς, καυχησιάρηδες και εγωκεντρικοί. Μεταξύ τους όμως είναι αλληλέγγυοι και διατηρούν ισχυρούς συγγενικούς δεσμούς. Συνήθως δρουν ως μια πολύ συνεκτική και ομοιογενής ομάδα, δίνοντας εντολές μεταξύ τους όταν χρειάζεται. Ωστόσο, σε κάποιες επιδρομές καθοδηγούνται από τον παππού τους, που ξεχωρίζει λόγω της λευκής γενειάδας, του ναυτικού πηλήκιου (που μόνο αυτός φοράει), καθώς και από τον αριθμό 186-802 στη μπλούζα του. Αργότερα, όταν άρχισε να προβάλλεται στην τηλεόραση η σειρά κινουμένων σχεδίων «Duck Tales» ήταν η σειρά της μαμάς τους να αναδειχθεί. Βασισμένη στην Κέιτ Μπάρκερ, μητέρα του Φρεντ και επιβλητική παρουσία στη συμμορία Μπάρκερ – Άλπις (την υποδύθηκε μοναδικά η Σέλεϊ Γουίντερς στην ταινία «Bloody Mama»), η μαμά των Μουργόλυκων θυμίζει αρκετά το εγκληματικό πρωτότυπο. Μπορεί να μην είναι… bloody (δεν το επιτρέπει άλλωστε ο κώδικας της Ντίσνεϊ), είναι όμως πολύ ενεργή και δραστήρια σε όσα απεργάζονται τα παιδιά της.
Η συμμορία διαθέτει μεγάλο οπλοστάσιο και τεράστιες ποσότητες εκρηκτικών, ελπίζοντας να εισβάλλουν —επιτέλους— στο απόρθητο θησαυροφυλάκιο του Σκρουτζ. Όταν δεν ασχολούνται με το χρυσάφι του κροίσου με τα πούπουλα, συνεργάζονται (ή εκμισθώνουν τις υπηρεσίες τους) σε άλλα κακοποιά στοιχεία της Λημνούπολης όπως την Μάτζικα Ντε Σπελ, τον Μαύρο Πητ, ή την Μαντάμ Μιμ, ενώ σε άλλες ιστορίες ανταγωνίζονται τον Μίκυ Μάους, τον Σούπερ Γκούφι και άλλους χαρακτήρες από τα κόμικς του Ντίσνεϊ. Οι ίδιοι έχουν πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και υπερηφανεύονται για το εγκληματικό τους υπόβαθρο, παρά το γεγονός ότι στο τέλος των περισσότερων ιστοριών οδηγούνται σιδηροδέσμιοι στη φυλακή (μέχρι την επόμενη απόδρασή τους). Συνήθως κρατούνται στη φυλακή της Λιμνούπολης, ενίοτε στο Σινγκ Σινγκ και κάποιες άλλες φορές σε διάφορα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας, αλλά ουδόλως πτοούνται. Όπως έχει πει και ο 167-671 σε μια ιστορία: «Όσο υπάρχει παρανομία, θα είμαστε ευτυχισμένοι!»

_{( Η εικονογράφηση προέρχεται από ιστορίες που έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Disney ΚΟΜΙΞ )}