«Τα κορίτσια»: παραστάσεις ζωής

κλαί­ει η μά­να του Πε­λέ;

Από χρό­νια εί­χε αγο­ρά­σει τά­φο σε πο­λυώ­ρο­φο νε­κρο­τα­φείο. Πιο κο­ντά στον ου­ρα­νό, στον ένα­το όρο­φο. Όταν έπαι­ζε μπά­λα ο πα­τέ­ρας του, 9 ήταν ο αριθ­μός της φα­νέ­λας του. Ο δι­κός του αριθ­μός ήταν 10. Κα­νείς δεν τον έχει ξε­πε­ρά­σει. Το γρα­φείο τε­λε­τών, στο οποίο ανή­κει το κα­τα­κό­ρυ­φο κοι­μη­τή­ριο, σχε­διά­ζει ένα ακό­μη υψη­λό­τε­ρο κτή­ριο για τους νε­κρούς. Μι­λούν πορ­το­γα­λι­κά στον Πα­ρά­δει­σο; Από ποιο άγνω­στο ακρω­τή­ριο στρί­βουν οι γα­λέ­ρες των εξε­ρευ­νη­τών;
Η τε­λευ­ταία πα­ρά­στα­ση σπα­νί­ως εί­ναι δι­κή μας. Για­τί να κλά­ψει η μά­να του Πε­λέ; Σε ηλι­κία εκα­τό ετών, με άνοια, δεν ξέ­ρου­με αν γνω­ρί­ζει, ού­τε εκεί­νη ξέ­ρει, ότι ο γιος της έχει πε­θά­νει. Για ποιον κλαί­νε όσοι δεν θυ­μού­νται;
Στο τέ­λος, πριν φύ­γουν, οι άν­θρω­ποι αρ­χί­ζουν να μι­λούν σε νε­κρούς συγ­γε­νείς και αγα­πη­μέ­νους, σε κα­τοι­κί­δια που έφυ­γαν. Ανα­λό­γως των θρη­σκευ­τι­κών ή άλ­λων αντι­λή­ψε­ών τους, συ­νο­μι­λούν με αγ­γέ­λους ή όντα που δεν μπο­ρούν να δουν οι άλ­λοι γύ­ρω τους. Αδυ­να­τώ­ντας να ση­κω­θούν, ανα­ζη­τούν πο­λύ­τι­μα, συ­νή­θως ευ­τε­λή, αντι­κεί­με­να που θε­ω­ρούν ότι τους τα έχουν κλέ­ψει. Εγκα­τα­λεί­πο­ντας τους προ­πο­νη­τές τους ετοι­μά­ζο­νται για με­τα­γρα­φή σε άλ­λη ομά­δα. Ακό­μη και οι πο­λύ άρ­ρω­στοι εμ­φα­νί­ζουν μια έκρη­ξη ενέρ­γειας, που συ­νο­δεύ­ει λί­γες κα­λές ημέ­ρες πριν ξαφ­νι­κά πε­θά­νουν.

με­τα­ξύ Μέ­ρι­λιν και Τε­ρέ­ζας

Μετα­ξύ της Μέ­ρι­λιν Μον­ρόε και της Μη­τέ­ρας Τε­ρέ­ζας, αν φα­ντα­στού­με τι παι­διά θα εί­χαν κά­νει, κι­νού­νται οι μη­τέ­ρες όλων των παι­διών.
Ποια από τις εξής αξιο­μνη­μό­νευ­τες φρά­σεις έχει πει η Μέ­ρι­λιν Μον­ρόε;
Μην κρί­νε­τε μια γυ­ναί­κα πριν περ­πα­τή­σε­τε ένα μί­λι με τα τα­κού­νια της.
Οι γυ­ναί­κες που φέ­ρο­νται σω­στά σπα­νί­ως γρά­φουν ιστο­ρία.
Αν δεν μπο­ρείς να με αντι­με­τω­πί­σεις στα χει­ρό­τε­ρά μου, τό­τε σί­γου­ρα δεν σου αξί­ζω στα κα­λύ­τε­ρά μου.
Κα­μία από τις πα­ρα­πά­νω.
Η ζωή κά­θε ατό­μου συ­νο­ψί­ζε­ται σε μια πα­ρά­στα­ση που δί­νει, με με­γα­λύ­τε­ρη ή μι­κρό­τε­ρη επι­τυ­χία. Επει­δή όμως και η πιο επι­τυ­χη­μέ­νη πα­ρά­στα­ση γί­νε­ται βα­ρε­τή, αν τα ίδια άτο­μα τη βλέ­πουν συ­νε­χώς, οι πρω­τα­γω­νι­στές ανα­ζη­τούν νέο κοι­νό. Αυ­τό κά­νει τους αν­θρώ­πους να χω­ρί­ζουν, ψά­χνο­ντας νέ­ους συ­ντρό­φους που δεν έχουν ακού­σει τις ιστο­ρί­ες τους. Ασθε­νείς αλ­λά­ζουν για­τρούς, κα­τη­γο­ρού­με­νοι αλ­λά­ζουν δι­κη­γό­ρους, κα­τα­να­λω­τές αλ­λά­ζουν κα­τά­στη­μα. Η Κέιτ Μπλάν­σετ δεν θέ­λει να βλέ­πει ται­νί­ες όπου παί­ζει, αν μπο­ρεί να το απο­φύ­γει. Οι κα­θη­λω­μέ­νοι σε ανα­πη­ρι­κές πο­λυ­θρό­νες ανα­ζη­τούν νέα άτο­μα να σπρώ­χνουν το αμα­ξί­διό τους, επι­διώ­κο­ντας μια και­νούρ­για ισορ­ρο­πία με­τα­ξύ της στα­θε­ρό­τη­τας, που προ­σφέ­ρει το σα­σί του ετε­ρο­κι­νή­του, και της αλ­λα­γής, που υπό­σχε­ται ο τρο­χός.
Κά­ποια στιγ­μή όλοι παύ­ουν να εί­ναι πρω­τα­γω­νι­στές της ζω­ής τους. Πώς αλ­λά­ζει η πα­ρά­στα­ση, όταν μο­νί­μως πια βρε­θού­με σε ακι­νη­σία στο κρε­βά­τι; Προς τα πού στρέ­φε­ται, όπως τα κεί­με­να, που για αλ­λού ξε­κι­νούν και αλ­λού κα­τα­λή­γουν;

ΣΧΕ­ΤΙ­ΚΑ ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΑ
«Τα κο­ρί­τσια»: Τι ψυ­χή έχει μια ηλε­κτρι­κή κου­ζί­να; / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr) Οκτ 20
«Τα κο­ρί­τσια»: Κι­νη­τι­κό­τη­τα / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr) Νοε 20
«Τα κο­ρί­τσια»: Χαρ­το­πε­τσέ­τες / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr) Δεκ 20
«Τα κο­ρί­τσια»: Η γεν­ναιό­τη­τα των άθλων / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr) Ιουλ 21
«Τα κο­ρί­τσια»: Τους ξε­γέ­λα­σα όλους / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr) Σεπ 21
«Τα κο­ρί­τσια»: Τρία / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr) Οκτ 21
«Τα κο­ρί­τσια»: Φύ­γε / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr) Ιαν 22
«Τα κο­ρί­τσια»: Φερ­μουάρ / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr) Μαρτ 22
«Τα κο­ρί­τσια»: Τα πρώ­τα βή­μα­τα / Γιώρ­γος Χου­λιά­ρας - Χάρ­της (hartismag.gr) Ιουν 22