ΔEN (Τρεις υπενθυμίσεις)

ΔEN (Τρεις υπενθυμίσεις)

ΔΕΝ

Δεν καταλαβαίνω τίποτα
Δεν υστερώ σε τίποτα
Αντιθέτως υπερτερώ

[ «Φάουστ και ινδική κάνναβις» ]

Είμαστε πολλοί, αλλά και τόσο λίγοι, γιατί λείπει ο Τάσος Δενέγρης. Ας θυμίσω λοιπόν μόνον τρία πράγματα.

Πρώτον, αντιθέτως προς τους περισσότερους, ο Τάσος Δενέγρης μπορούσε να δει τον εαυτό του από ψηλά ή από έξω, καθώς βρισκόταν μέσα του πολύ βαθιά.

Επρόκειτο για

Πικρή διαπίστωση

Μέσα σ' αυτό το μαρτύριο
Σφυρηλατούνται
Ολοι εκείνοι που πρόκειται
Να ξεπεράσουν τον φόβο
Και να κοιτάξουν τον κόσμο
Από ψηλά
Αυτόν τον ίδιο
Που ταυτοχρόνως
Βρίσκονται μέσα του και παραδέρνουν.

Η εξωστρεφής εσωστρέφεια αυτή του Δενέγρη υπενθύμιζε πως όχι μόνο το χιούμορ αποτελεί μορφή μελαγχολίας, αλλά και η μελαγχολία αποτελεί πράγματι χιούμορ, έναν μελανό χυμό, που ανεξίτηλα λεκιάζει την αχρωματοψία της ζωής.
Βγαίνοντας, τον Μάρτιο του 1942, με τον πατέρα του από τη βαρειά σιδερένια καγκελόπορτα των Αμπελοκήπων, που συνέχισε να τρίζει στον ύπνο του, βούτηξε στη Δεξαμενή των κινούμενων εικόνων, των στοχασμών, των λέξεων, των γενικών πληθυντικού.

Απ’ τη στάχτη του χρόνου
Η Λουκία προβάλλει
Η Λουκία εννέα χρονώ
Μες στο σπίτι διαβάζει

Όμως

Τελείωσε η μέρα
Πάει κι η Λουκία
Θα γυρίσω στο σπίτι
Θα χωθώ στα βιβλία

Δεύτερον, ο Δενέγρης συνδύαζε ευγενή λιτότητα με ασυνήθιστη γενναιοδωρία. Νομίζετε ότι αναφέρομαι ίσως στον Δενέγρη ως άνθρωπο και είναι αλήθεια, αλλά επίσης μιλώ για θεμελιώδη χαρακτηριστικά της ποίησής του.

Θυμάμαι πολύ καθαρά την πρώτη φορά που τον γνώρισα σε ζαχαροπλαστείο της Φωκίωνος Νέγρη, όπου τότε έμεναν οι γονείς μου. Είχε πρόσφατα κυκλοφορήσει το πρώτο μου βιβλίο, έμαθε ότι είχα έρθει από το Όρεγκον στην Ελλάδα και, αν και πρεσβύτερος, τηλεφώνησε για να συναντηθούμε.

Είχα φέρει ιστορίες από τον Γκίνσμπεργκ, που ήταν οικογενειακός φίλος συμφοιτητή μου, του οποίου οι γονείς είχαν ιδρύσει το Living Theater. Ο Τάσος όμως προσέφερε σε εμένα, όπως και σε άλλους, μια διαφορετική Ελλάδα – όπως θα μπορούσε να ήταν, αν είχαμε δημιουργήσει μια λιγότερο συντηρητική χώρα.

Είναι μια πρόφαση θανάτου και το ταξί
Που τρέχει συντηρητικά σε κεντρική λεωφόρο

[ «Διαδικασία» ]

Δεν φοβάμαι το ρεύμα των ποταμών την αγρύπνια και
Το λεπίδι
Μόνον τους κλητήρες
Και τις κυρίες που πίσω από καρότσια νηπίων κατασκοπεύουν

[ «Οι κατάσκοποι» ]

Βρισκόμασταν κάθε καλοκαίρι που επέστρεφα εκείνα τα χρόνια. Μας ένωνε επίσης η αγάπη μας για τον Χούλιο Κορτάσαρ.

Το ποίημα δεν γνωρίζει φραγμούς, έχει τονίσει.
Κι εγώ που ενόμιζα ...
Πως το ποίημα
Ό,τι θέλω το κάνω

...

Αντιλήφθηκα ...
Πως εκείνο με πάει
Ήμουν άγγελος, αρκούδα, ταπεινός, δυνατός
Αδιάφορος
Πανταχού παρών στο χάος

[ «Φάουστ και ινδική κάνναβις» ]

Είμαι κάτι ασύλληπτο
...
Ξεσκεπάζω την πλάνη
Πολεμώ τον θρασύ και τον δίβουλο
...
Και δεν μένει καθόλου καιρός

[ «Είμαι κάτι ασύλληπτο» ]

Τρίτη και τελευταία υπενθύμιση. Το έργο του Δενέγρη έχει συζητηθεί σε σχέση με έργα της γενιάς των beat. Αυτό είναι και σωστό και λάθος, γιατί ο Δενέγρης έχει σχέση με το πνεύμα των μπιτ, αλλά όχι με τον τρόπο τους. Ο Δενέγρης, θα έλεγα, είναι μπιτ για μπιτ. Και, καθώς ο ίδιος δεν υπαινισσόταν πόσο σπουδαίος ποιητής ήταν, οφείλουν να το λένε οι φίλοι του, μετατρέποντας το δεν του ζεν σε εν.

Ας αφεθούμε λοιπόν
Σε συναισθήματα πιό ακαθόριστα
Σε περιδιάβαση στον ουρανό.

Σύννεφα στάσιμα με αυτοτέλεια
Δεν προμηνύουνε κάτι κακό
Μάλλον υπόσχονται και βεβαιώνουν
Μέρα που άρχισε με καυσαέρια
Πιέσεις συμφέροντα συμβιβασμούς
Ίσως τελειώσει
Με μιά προσήλωση στο πουθενά
Με το κεφάλι
Μαύρου θηρίου
Που για τη χάρη σου
Μεταμορφώθηκε
Σε κατοικίδιο
Και σου γελά.

[ «Ζεν, Η κατάσταση των πραγμάτων» ]

ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
 

αυτόν το μήνα οι εκδότες προτείνουν: