Κλασικές περιλήψεις
————
ΙΛΙΑΣ
Έφυγαν
ΟΔΥΣΣΕΙΑ
Γύρισε
[ από το Fast Food Classics (στίχοι ταχυφαγείων) ]
Ο Αχιλλέας πρωταγωνιστεί στην Αχ-Ιλιάδα. Στο ομώνυμο έπος μονιμοποιώντας τη δράση του, με παραπλανητικά ονόματα ο Οδυσσέας εξαπατά τυφλούς Κύκλωπες, κουφές Σειρήνες και ευαίσθητες μάγισσες, που τους άντρες επαναφέρουν στη φυσική τους κατάσταση των χοίρων. Γλυτώνει από τον Ποσειδώνα που τον διώκει, καταλείποντας το όνομα του θεού για κοκτέιλ εφοπλιστών αργότερα. Προπονημένος στην αλήθεια του ψεύδους του λόγου, στήνει κενό μνημείο ερωτικής ιδιοκτησίας για την απώλεια του ήρωα, που για τον Πάτροκλο και την Ελένη πεθαίνει. Τίνος είναι ο Πάτροκλος, αν δεν είναι του Αχιλλέα; Πού ανήκει η Ελένη, αν όχι όπου μένει; Ποιον οικογενειακό ψυχολόγο να εμπιστευτούν η ακαταμάχητη Ανδρομάχη και ο Έκτορας, που η αγάπη τούς καταστρέφει; Με τα φαντάσματά τους ο Οδυσσέας συμπληρώνει κενά για ένα Κούφιο Άλογο, δώρο που κανείς μάντης, πριν τον ζώσουν τα φίδια, δεν μπορεί να αποτρέψει λαό και άρχοντες να δεχθούν.
Στο μυαλό ή το σώμα αναδεικνύονται οι πιο μάχιμοι, έχοντας αρχικά αρνηθεί να πρωταγωνιστήσουν στην ταινία της ζωής τους, έχοντας προσπαθήσει και οι δύο να αποφύγουν τη στράτευση, όταν τους αναζητούν για την εκστρατεία. Ο Οδυσσέας παρίστανε τον τρελό. Θα νόμιζες πως τα μυαλά του είχαν πάρει αέρα, καθώς ο ταμίας των ανέμων Αίολος λέγεται ότι είχε ανοίξει τον λογαριασμό σε αρχαία τράπεζα σπέρματος. Από κυνήγι κάπρου πάντως κράτησε μια ουλή πάνω από το γόνατο. Να ντυθεί γυναίκα συμβούλευσε τον Αχιλλέα η μητέρα του. Ως συνήθως οι μαμάδες εύχονται μια ανιαρή ζωή για τον γιο τους. Όμως αποκαλύφθηκε, γιατί του γυάλισαν τα όπλα, που μεταξύ κοσμημάτων για τις γυναίκες είχε σπρώξει ο διαρκώς δωροδοκών Οδυσσέας. Αχίλλεια πατήματα της φτέρνας σχηματίζουν χείλη στην αμμουδιά, που ακόμη σβήνει η θάλασσα στις παραλίες του μυαλού.
Μη βιάζεσαι, Αργώ, ψιθυρίζει ένας σπινθηροβόλος ηλεκτρισμός στη λάμπα, αλλά εκείνη βιάζεται να χύσει άπλετο φως.
Μη βιάζεσαι, Αργώ, να ανάψω πρώτα, φωνάζει από κάτω η φωτιά στο αερόστατο, αλλά τα λόγια παίρνει ο αέρας, που φτερά κάνει τα πανιά.
Μη βιάζεσαι, Αργώ, της λέω. Αλλά η Μήδεια επισπεύδει την έκτρωση.
Κάποια εγκυμοσύνη πρέπει να προκάλεσε την Αργοναυτική εκστρατεία, αναφέρουν ιστορικές πηγές, όπως η «Μελαγχολία της ανατομίας», η εκδοχή εκείνη κατάθλιψης μετά την τεκνοποίηση, που επιφέρει η κύηση ιδεών, χωρίς να αναγνωρίζει διαφορές φύλου, παρά μόνο σε θρησκευτικές τελετές αλλοφύλων. Τι θα εκμυστηρευόταν για τους Αργοναύτες, αν στο στόμα του τους έπαιρνε ένας όμηρος των λέξεων;
Προορισμός τους ήταν η χώρα των μυθικών φωνηέντων. Α, Ι, Ε. Αία αποκαλείται, διατηρώντας απόηχους του ναυτικού έ[γι]α-μόλα, που ακούγεται στην ορεσίβια προφορά όσων δεν ομιλούν, αλλά αμολούν τη γλώσσα τους προς την κατεύθυνση της θάλασσας. Εκεί δεν έχει αριστερά-δεξιά. Μόνον πάνω-κάτω. Βουνό δύσβατο είναι το Πήλιο, όπου περίμεναν οι Κένταυροι, έφιπποι επί του εαυτού τους. Είχαν ανοίξει φροντιστήριο, που ορθώς καταγγέλλουν οι Αμαζόνες. Γιατί τι άλλο έκαναν στα βουνά, αν εφήβους δεν εκπαίδευαν να παραμονεύουν φοράδες; Στις συγκρούσεις προεξείχε το θεσσαλικό ιππικό, πριν το καταπιεί ο κάμπος. Ευτυχώς που παρά θιν’ αλός λίμναζε Θάλασσα, ένα είδος Θεσσαλίας με νερά. Έτσι έφυγαν.
Οι Αργοναύτες έψαχναν φωνήεντα, που ανοίγουν παράθυρα για να αναπνεύσει η γλώσσα, την οποία αποδομεί το αλφάβητο, όπως υποπτευόταν ο Ηρόδοτος. Αν υπήρχαν φωνήεντα στη Φοινίκη, η ζέστη θα μπούκωνε όσους τα σκάλιζαν. Ούτε χοιρινό δεν βάζουν στο στόμα τους στα Μισά της Ανατολής. Έπρεπε να έρθουν οι Γερμανοί, στη δολοφονικά ποιητική γλώσσα των οποίων στενοχωρημένα συνθλίβονται γ, ρ, ν και άλλα νόστιμα σύμφωνα, που γρυλίζουν όπως τα γουρούνια.
Αργώ γιατί βιάζομαι. Μετά θάνατον αποτέφρωση ζητούν οι πρώην ζωντανοί. Σπανίως όμως βιβλία αφήνουν διαθήκη με την επιθυμία να καούν. Οι περισσότεροι νομίζουν πως μια έκδοση συνεπάγεται ζωή για τα κείμενα, ενώ πρόκειται για μετάβαση προς τον θάνατο, όπως γραφικά αποτυπώνεται σε έντυπες ή ψηφιακές σελίδες. Ευτυχώς τα βιβλία πιστεύουν στη μετεμψύχωση. Ελπίζουν οι περιπέτειές τους να αναβιώσουν σε κάποιο άλλο κεφάλι όπου θα προσγειωθούν, έχοντας στο κενό ριχτεί. Δεν αποκλείεται σκαλίζοντας κάποιος να υποκλέψει λέξεις, εικόνες, σκέψεις, που φυλλοζωούν στις σελίδες νεκρών βιβλίων.
Και ο πλους αεροστάτου, θα πείτε. Δεν είναι λόγια του αέρα που ανάβουν φωτιές; Σε μία συγκέντρωση Ελλήνων στο εξωτερικό είχαν προσκληθεί να μιλήσουν ομογενείς επιστήμονες. Στο τέλος έγιναν ερωτήσεις. Η τελευταία ήταν γιατί αργούν να πάνε οι Έλληνες στο διάστημα. Το ερώτημα επιχείρησαν να απαντήσουν αστροφυσικοί. Καθόμουν τελευταίος στο πάνελ. Κοιτάξτε, είπα, πόσες ελληνικές λέξεις περιφέρονται γύρω από τη γη. Οι Αμερικανοί έχουν αστροναύτες. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες. Εμείς έχουμε αργοναύτες.
Είπε πολλά ο Ιάσων, αλλά ένα συγκρατώ. Μη βιάζεσαι. Αργώ.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Μελαγχολία της ανατομίας / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
Οι βλαβερές συνέπειες της ανάγνωσης / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
Ουλοιπόν / Γιώργος Χουλιάρας - Χάρτης (hartismag.gr)
Δεν είναι χώρα για γέρους αυτή: Κόρμακ ΜακΚάρθι
