ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Η Μαδουρή είναι ένα από τα Πριγκιπονήσια στο αρχιπέλαγος στα ανατολικά της Λευκάδας. Εκεί, πάνω στο κύμα μέσα σε ένα πυκνό πευκοδάσος, βρίσκεται το πανέμορφο αρχοντικό της οικογένειας Βαλαωρίτη, κληροδότημα από τον Ιωάννη Βαλαωρίτη, πατέρα του ποιητή. Πολλά από τα ποιήματά του ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης τα έγραψε στο μαρμάρινο τραπέζι, έξω από το αρχοντικό του (το «ερημητήριό του», όπως το αποκαλούσε ο ίδιος), κάτω από την αιωνόβια ελιά , μέσα σ’ αυτά και το τελευταίο του μισοτελειωμένο ποίημα «Φωτεινός». Ο Μάριος Ποντίκας, με την αγαπημένη του σύζυγο Βίκυ Μουνδρέα, μας είχαν φιλοξενήσει οικογενειακώς στο σπίτι τους στη Λευκάδα πριν από κάποια χρόνια και μέσα στη θερμή και γενναιόδωρη φιλοξενία τους οργάνωσαν μια εκδρομή για όλους μας με καΐκι στο αρχιπέλαγος και στην πανέμορφη Μαδουρή. Εκεί αποβιβαστήκαμε και καθίσαμε για λίγο στο μαρμάρινο τραπέζι έξω από το αρχοντικό. Ο Μάριος είχε να το επισκεφθεί πολλά χρόνια και το έκανε επ’ ευκαιρία της δικής μας φιλοξενίας. Μάθαμε λοιπόν ότι σε αυτό το μαρμάρινο τραπέζι πήγαιναν και κάθονταν μαζί, ο μικρός Μάριος με τον πατέρα του (που είχε μετατεθεί δυσμενώς στη Λευκάδα λόγω πολιτικών φρονημάτων) και διάβαζαν ποιήματα μεγαλόφωνα. Αυτό μου ξύπνησε στη μνήμη και τον δικό μου πατέρα που μου διάβαζε κάποια βράδια ποιήματα από τους αγαπημένους του ποιητές. Το βράδυ που γυρίσαμε στο σπίτι, έγραψα προς τιμήν του (και προς τιμήν του μοναδικού συνδέσμου πατέρα-γιού) το ποίημα αυτό, που είναι φυσικά αφιερωμένο στον Μάριο και στη μνήμη του με πολλή-πολλή αγάπη.
